De dromen van Michel de Mari

Michel woont al ruim 25 jaar op Bronlaak. De afgelopen 10 jaar heeft hij zijn plek gevonden op De Sterreboom. “Een fijne plek in een rustige hoek van Bronlaak”, aldus Michel. Hij werkt op de kaasmakerij. De jaren daarvoor werkte hij met paard en wagen. Hij verzorgde rondritten met de huifkar zowel voor mensen van binnen als van buiten Bronlaak. Ook heeft hij een trekkerscertificaat en maakt hij naamborden voor de woonhuizen. Een druk bezet man, met vele dromen. De Hemelvaartdienst werd dit jaar door hem verzorgd, met behulp van een team van bewoners en medewerkers.

BronlaakS-Journaal-definitief

Michel: “Al een hele tijd ondersteun ik op de zondagen bij de Bronlaakdienst. Dan houd ik de deur open en dan luid ik de gong. Als mensen dan een keer halverwege de dienst naar buiten moeten dan doe ik heel voorzichtig de deur open en weer dicht, zodat het zo min mogelijk stoort. Een half jaar geleden heb ik Tanca gevraagd of ik een keer zelf de dienst mocht doen. Omdat het normaal alleen maar door medewerkers gedaan wordt.”

Tanca: “Maar je hebt vorig jaar met Palmpasen al een keer de Perikoop gelezen voor een volle zaal.”

Michel: “Ja, maar toen stond ik wel weer dubbel. Nu lees ik de Perikoop en doe ik het verhaal. Een Perikoop is een fragment uit het nieuwe testament. Dat fragment wordt voorgelezen en daarnaast wordt een verhaal verteld. Een verhaal over iets wat je zelf beleefd  hebt en aansluit op de essentie van de Perikoop.”

Tanca: “De Pirikopen lopen met het jaar mee. Ieder jaar weer dezelfde stukken. Maar we hebben wel een beetje keuze in wat we lezen.”

Michel: “Ja, voor zo’n dienst heb je wel een paar weken voorbereidingstijd nodig. Ik lees de tekst en dan kijk ik of ik daar met een eigen ervaring iets aan toe kan voegen. Tijdens de hemelvaartdienst lazen we een stuk over Jezus die werd opgenomen in een wolk. Maar was het een wolk of was het gewoon mistig? Ik dacht daarbij aan ochtenden dat ik de koeien uit de wei haal. Soms is het mistig of nog schemerig, net tegen het donker aan, dan zie je ze niet altijd liggen. Ze kunnen dan heel ver tegen de bosrand aan liggen. Maar ik weet wel dat ze er zijn. En de discipelen weten ook dat Jezus er nog is, al zien ze hem niet. Hij is gewoon nog om ons heen.”

Tanca: “Het is een weten, het is een vertrouwen. Het vertrouwen dat er toch gemolken kan worden.”

Michel: “Er zit een heel team achter een dienst. Dat zie je niet gelijk maar het is er wel. Morgen ondersteunt Tanca mij, zij zit vooraan. Adrie staat achterin. Er is ook iemand anders die de bel luidt en je hebt iemand die gongt. En dan zijn er ook nog twee mensen die de dienst omlijsten met muziek.”

Tanca: “Die ondersteuning heb je ook heel hard nodig want het is een heel kwetsbare positie als je vertelt over jouw beleving of over jouw leven. Dan hoop je dat er herkenning is en dat je reactie krijgt van de aanwezigen.”

Michel: “Wat ik hiermee wil proberen te bereiken? Dat de dienst echt iets wordt van bewoners en medewerkers samen. En dat het initiatief niet alleen bij de medewerkers ligt. Het wordt dan echt een samenspel. Dat zou ik graag willen bereiken na 65 jaar Bronlaak. Dat zou ik willen veranderen.”

DSCN0370